Lieve sisters. 

Wat is zelfliefde? 

En waarom is het zo’n belangrijke sleutel? 

Wellicht mogen wij met jullie delen hoe het voor ons zichtbaar is vanuit het oneindige veld en wat er gebeurt wanneer jullie werkelijk zelfliefde voelen. 

Word je met een hoeveelheid zelfliefde geboren op aarde?
Je zou het bijna zeggen. 

Je zou bijna zeggen dat je wanneer je geboren wordt een prachtig pakketje zelfliefde mee hebt genomen.

En dat je de eerste tijd van je leven daarin baadt. 

Je lacht als je je vrolijk voelt.

Je huilt als je honger hebt, een disbalans voelt of ontevredenheid. 

En direct wanneer deze weer vervuld is ben je weer in je liefde. 

Je zou kunnen zeggen dat wanneer je in zelfliefde baadt er niets staat tussen het nu en de emotie die je voelt. Alles is in het nu en alles is authentiek. 

Natuurlijk begrijpen we dat het wellicht niet ‘een pakketje’ zelfliefde is, maar het is een voorbeeld om aan te geven dat dit het resultaat is wanneer er volledige zelfliefde is. 

Alles mag er dan zijn in het moment, zonder enig verhaal. 

Het leven leeft door je heen en jij ervaart het zonder verhaal. 

Heel puur.
Er is niets dat in je lichaam blijft plakken en jij bent één met het leven. 

Maar dan, wanneer je ietsje ouder wordt, ga je de patronen en programmeringen absorberen van de mensen om je heen. Je leert dan om niet meer zo zuiver op je eigen gevoel te vertrouwen. Je kijkt hoe je liefde van anderen kunt ontvangen en je wordt daar steeds beter in. 

En op een dag kan het zijn dat je bijna vergeten bent dat je in eerste instantie geboren was met genoeg zelfliefde, dat er geen liefde van buitenaf nodig was om jou te laten voelen wie je in wezen bent. 

En natuurlijk is het zo dat elk levend wezen liefde nodig heeft,

aandacht nodig heeft, 

aanraking nodig heeft. 

Het allermooiste zou zijn wanneer dit altijd authentiek zou zijn zonder enige programmering die verward is geraakt met liefde, waardoor liefde voorwaardelijk kan worden. 

Kortgezegd zouden we kunnen zeggen dat je ergens verstrengeld raakt in het veld van voorwaardelijke liefde. 

En het kan zelfs zo zijn dat je die voorwaardelijkheid toe gaat passen op je zelfliefde. 

Je kunt pas van jezelf houden als je voldoet aan de eisen die je aan jezelf stelt. 

En wanneer er iemand anders is die jij als belangrijk ziet in je leven, dan is het bijna een automatisch patroon om eerst te voldoen aan de door jou geschapen verwachtingen waarvan je denkt dat de ander die heeft, om daarin een soort dubbele loupe te voldoen aan alles buiten je. Zonder in eerste instantie de check te doen in het nu, in het authentieke zonder verhaal, wat NU voor jou fijn is. Want je emotie in het NU is zo puur als een baby. 

En waarom dit hele verhaal?

Omdat wij jullie willen laten weten dat wanneer jullie daadwerkelijk zelfliefde voelen de muurtjes rondom jullie hart, die gediend hebben om jullie te beschermen om geen pijn meer te ervaren zoals je die ooit gevoeld hebt, steentje voor steentje afbreken in liefde. 

Ze zijn ooit ook in liefde opgebouwd, uit zelfbescherming. 

Echter, de muurtjes zijn een zelfbescherming geworden die niet meer authentiek is, voortgekomen is uit voorwaardelijkheid. 

Je zou het muurtjes van voorwaardelijkheid kunnen noemen. 

Als… dan…

Als ik…. dan…

Als jij … dan…

Zelfliefde is onvoorwaardelijke liefde voor jezelf: zonder enige voorwaarden van jezelf houden op elk moment.

Wanneer muurtjes afgebroken worden door van jezelf te houden, betekent dat je verhalen kwijt raakt en dat de emoties weer puur mogen zijn. En pure emoties zijn transformerend. 

Verdriet in het hart is een transformerende energie. Het verhaal in het hoofd maakt het tot lijden. Maar verdriet leidt tot transformatie wanneer het in de pure vorm – in al je kwetsbaarheid – gevoeld en ervaren wordt, zonder dat je er een muurtje tussen zet.

Wanneer jij liefde voelt voor jezelf laat de emoties dan toe, hoe pijnlijk ze ook zijn, hoe boos je ook bent of hoe verdrietig…

Laat ze toe door aanwezig te zijn voor wat er in jouw cellen leeft en de teleurstelling die je wellicht kunt voelen in de wereld buiten jou.

Laat ze er zijn in de authenticiteit van een baby, in het moment. 

Doorvoel ze, om vervolgens weer te kunnen lachen omdat je liefde voelt voor jezelf en voor een ander. Misschien voel je wel juist liefde voor degenen die je daarvoor nog pijn hebben gedaan of teleur hebben gesteld. 

Pure liefde, zonder muurtje. 

En het durven delen in je kwetsbaarheid van achter je muurtje opent de poort van je hart. Het opent de poort naar de onvoorwaardelijke liefde in jezelf en het opent de poort in het muurtje van het hart van de ander. 

Vanavond zagen we in de meditatie de steentjes van de muren afbrokkelen. 

We zijn hier vanavond bij jullie om jullie te bedanken voor de momenten van zelfliefde en selfcare die jullie aan jezelf laten zien in deze dagen, in deze tijd. 

Die momenten dat je met jezelf bent in de stilte of op welke manier dan ook die voor jou dienend is. 

Maak deze wereld echt tot een plek van liefde.
Wees lief voor jezelf, omarm alles in jou, want deze liefde heelt jouw innerlijk kind. 

De pijn, de eenzaamheid, verdriet en de boosheid. 

Door aanwezig te zijn en het te doorvoelen, kom je aan de andere kant van de muur uit in de bron van jouw hart, in de bron van jouw liefde, die verbonden is met de goddelijke liefde. En in dat veld vertoef je oneindig. 

Het hart is dan vol compassie, stralend, goddelijk. 

En wat een geschenk ben jij dan voor iedereen om je heen. 

Dank je wel.